Σε αυτόν τον κύκλο σεμιναρίων, ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης περιπλανιέται στον μη αγγλόφωνο παγκόσμιο κινηματογράφο – με έμφαση στο δεύτερο μισό του 20^ού αιώνα και στις ευρωπαϊκές κινηματογραφίες. Φυσικά το ενδιαφέρον θα εστιαστεί στις περιπτώσεις όπου προτάθηκαν αφηγηματικές φόρμες και αισθητικές που διαφοροποιούνταν ευθέως από τον κυρίαρχο αμερικάνικο κανόνα του κινηματογράφου της μεταβαλλόμενης συνείδησης ή εξελίσσονταν πέρα από αυτόν (συχνά ανανεώνοντάς τον). Κρίσιμα θέματα: το αντιθετικό ζεύμα «εθνικού» και παγκόσμιου, η κινηματογραφική ποίηση ως αντι-Λόγος, ο νεορεαλισμός ως υπαρξισμός, η τέχνη της πολιτικής εντολοδοσίας και η μεταπολιτική απελπισία, το κενό ως θεμέλιο της ύπαρξης, το θεολογικό δίπολο πρόσκαιρης σωτηρίας και αιώνιου χαμού, ο τρόμος του επερχόμενου νοήματος και η προφητεία του συντελεσμένου εαυτού.

Στο πλαίσιο αυτό θα αναζητήσουμε τις συνθήκες και τις εικόνες που γέννησαν τον Κινηματογράφο του Δημιουργού (μια ευρύτερη έννοια του Cinéma d’auteur), μέσα από τις διανοητικές ορμές και παρεκτροπές κινηματογραφιστών όπως ο Μουρνάου, ο Λανγκ, ο Κοκτώ, Μπουνιουέλ, ο Μιζογκούτσι, ο Κουροσάβα, ο Παρατζάνοφ, o Ροσελίνι, ο Βισκόντι, ο Ντε Σίκα, ο Φελίνι, ο Παζολίνι, ο Μπερτολούτσι, ο Φασμπίντερ, ο Γαβράς, ο Αγγελόπουλος, ο Κουστουρίτσα, ο Ντράγιερ, ο Μπρεσόν, ο Μπέργκμαν, ο Ταρκόφσκι, ο Τρίερ. Αυτό το θαυμαστό παλίμψηστο ονείρων θα επιχειρήσουμε να ανασκοπήσουμε – ή και να το αφηγηθούμε. Φυσικά, στο τέλος των λέξεων και της όποιας αφηγηματικής διαδρομής θα απομείνουν (και θα απομένουν) πάντοτε οι φωτεινές εικόνες, οι κινούμενοι ίσκιοι, ένα ζωογονημένο όνειρο γεμάτο φωτόνια, μνήμες και ελπίδες.