ΣΧΟΛΗ ΖΩΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

“…Όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι… τότε μπορώ να αλλάξω..”
“…αν δεν έχεις κάποιον να σε βλέπει δεν υπάρχεις! Αυτή είναι μια από τις πιο δυνατές προκαταλήψεις μας… Όλοι οι άνθρωποι ζουν αυτήν την ιστορία σε όλη τους τη ζωή, προσπαθώντας να αναγνωριστούν, να τους δούνε όλοι οι άλλοι άνθρωποι” Cecchin
Αναπτύσσουμε την  αυτοεκτίμησή μας -δηλαδή την αίσθηση μας για την προσωπική μας αξία– μέσα από την αλληλεπίδραση με τους σημαντικούς άλλους ανθρώπους στη ζωή μας. 
 Στα πρώτα παιδικά χρόνια, η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας χτίζεται μέσα από την γνώμη και την εκτίμηση που τρέφουν οι γονείς προς το πρόσωπό μας. Αν μας προσφέρουν χωρίς όρους την αγάπη, τη φροντίδα, το άγγιγμα τους, εάν μας φέρονται με σεβασμό, αναπτύσσουμε μια αίσθηση αυτο-αποδοχής, αυτο-φροντίδας και αυτο-αγάπης.
Η αλήθεια είναι πως οι γονείς πέφτουν πάντα σε «καλοπροαίρετα λάθη» στο μεγάλωμά μας. Αυτό σημαίνει πως είμαστε καταδικασμένοι σε χαμηλή αυτοεκτίμηση ως ενήλικες πια; Φυσικά και όχι. Τότε, είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την ευθύνη για τη ζωή μας, να αναγνωρίσουμε τα δώρα που μας δόθηκαν και να ξαναχτίσουμε τους εαυτούς μας.